Niezłomny „Kowboj” Podpułkownikiem
Pan Zbigniew Matysiak – Major w stanie spoczynku, Żołnierz Armii Krajowej, Żołnierz Niezłomny, jeden z ostatnich żyjących żołnierzy legendarnego cichociemnego mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, otrzymał wczoraj akt mianowania na kolejny stopień oficerski – stopień podpułkownika. To symbol, Jego wielkiej służby i oddania Ojczyźnie.
W dniu 13 sierpnia 2018 r., z okazji Święta Wojska Polskiego, Minister Obrony Narodowej mianował Pana mjr. w st. spocz. Zbigniewa Matysiaka, na stopień podpułkownika za zasługi na rzecz Ojczyzny. Skromna uroczystość odbyła się 20 sierpnia w Szpitalu Wojskowym w Lublinie, gdzie od 7 sierpnia przebywa Pan Pułkownik. Ze względu na zły stan zdrowia, akt mianowania odebrała córka, Pani Iwona Matysiak. Następnie odbyła się Msza Święta w intencji powrotu do zdrowia Pana Pułkownika.
W uroczystości uczestniczył, m.in. Wojewoda Lubelski Przemysław Czarnek, zastępca Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego ppłk Ireneusz Olender, który wręczył akt mianowania oraz Dowódca 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej im. mjr. Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora” płk Tadeusz Nastarowicz.
Ppłk Zbigniew Matysiak ps. „Kowboj” to dla żołnierzy 2 LBOT wielki bohater i niedościgniony wzór do naśladowania. Jeden z Żołnierzy Niezłomnych ze zgrupowania mjr. Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora”, którego imię z dumą nosi dziś lubelska brygada. Pan Pułkownik, mimo sędziwego wieku, aktywnie uczestniczył w życiu brygady. Wspólne spotkania okolicznościowe i uroczystości, zawsze były żywą lekcją historii dla żołnierzy – ochotników.
Ppłk Zbigniew Matysiak ps. „Kowboj”, to jeden z ostatnich żyjących Zaporczyków, Żołnierz Niezłomny, harcerz, sportowiec, więzień polityczny. W 1943 roku, ppłk Matysiak dołączył do lubelskiej grupy konspiracyjnej, a w marcu 1944 roku do Armii Krajowej, do oddziału „Romana” w zgrupowaniu „Zapory”. Został aresztowany w 1946 roku i skazany przez sąd wojskowy. Był osadzony w areszcie przy ul. Krótkiej w Lublinie, w więzieniu na Zamku Lubelskim, a także w więzieniach w Sieradzu i Mokotowie, skąd po amnestii, w maju 1947 roku, wrócił do Lublina.
